از الیت تا کاورد

فروردین سال 1392 با یکی از دوستان به همراه خانواده به روستای الیت رفته و کلی از طبیعت بهاری کوهستان لذت بردیم نمیدانم چرا هر دفعه که به کوهستان میروم طبیعت را متفاوتتر نسبت به قبل می بینم هنوز نفهمیدم این خاصیت همه روستاها و مناطق کوهستانی است یا مربوط به علاقه شدید ما نسبت به الیت .

به هر حال پس از بازگشت به چالوس تصمیم گرفتیم به سمت گرگان و بندر ترکمن سفر کنیم چون تا حال به آن منطقه نرفته بودیم همچنین در طول مسیر سری هم به ساری بزنیم چون مدتی میشد که بنده از طریق تلفن توانسته بودم با آموزگار کلاس اول ابتداییم سرکار خانوم ناهید رشیدی که سال 1359 زحمت آموزش ما را تو مدرسه شهید حسینعلی توپا ابراهیمی روستای تجن کلا علیا کشیده بود تماس داشته باشم و این بهانه ای شد برای سفر دوباره ما .

حوالی عصر وقتی به ساری و آدرس منزل معلم مون رسیدیم حس غریبی پیدا کردم چون 33 سال از اون تاریخ گذشته بود نمیدونستم چه اتفاقی خواهد افتاد  آیا کاردرستیه که با خانواده اومدم , اصلا خانواده آنها چطور؟

با هزار اما و اگرهای  دیگر زنگ در را زدیم پس از معرفی خودمان بنده خدا با سرعت به استقبال ما آمد و به گرمی از ما دعوت نمود , بله خودش بود با همون مهربانی و سادگی خیلی خوشحال شده بودم ولی از دل اون خبر نداشتم وقتی وارد منزلشان شدیم با استقبال گرم همسرشان جناب آقای میرعبدالله سیار کاوردی مواجه شدیم که بعدا فهمیدم که ایشان دبیر بازنشسته و علاوه بر آن نویسنده توانایی هم هستند فرزندانشان هم یکی یکی به جمع ما اضافه شدند ,چه صمیمیتی واقعا لذت بردیم البته از یک چنین زوج فرهنگی هم انتظاری جز این نمیتوان داشت .

از همه جا صحبت شد کیف, کفش, مدرسه, کتاب, دانش آموزان, همکلاسیها,  کوچ و ییلاق وقتی صحبت از ییلاق شد از ما خواستند که با همدیگر به کاورد برویم کاورد روستایی است از توابع شهمیرزاد استان سمنان . از آنجا که ییلاق برای ما معنی الیت و کوهستان را میدهد پذیرفتیم  و فردای آنروز صبح اول وقت به سمت کاورد براه افتادیم .

حوالی ظهر به روستای کاورد رسیدیم اگرچه ما با هوای کوهستان مانوس بودیم ولی طبیعت کوهستانی کاورد آرامش خاصی داشت که برایمان جذاب بود رودخانه کوچک و زیبایی از وسط روستا عبور میکرد و پس از گذشت از تنگه و از میان سنگها و صخرهها آبشار زیبایی بوجود آورده بود با دیدن این منظره به یاد رودخانه الیت و تنگه تنگه غلت و آبشار بزرگ پایین دست آن افتادم کوههای اطراف روستای کاور بیشتر صخره ای بوده و باغهای آبادی در اطراف رودخانه دیده میشد .

نکته جالب این بود که تقریبا اسامی بکاررفته در آنجا شباهت زیادی با اسامی محلی ما داشت .

هنگام بازگشت آقای سیاری لطف فرموده ویکی از کتابهای خودشان را به نام ادبیات در هاله ای از عرفان را به عنوان عیدی و یادگاری به ما دادند که باعث شادی مضاعف ما گردید .

در پایان تصاویری از روستاهای الیت و کاورد تقدیم به شما عزیزان همیشه همراه