شب چَره

یَه‌تا کَل مَردی سحر موقع شِنه حَمّوم . حَمّوم دنج هَسّه و خلوت. هولّه –ش-لِواس در اورنه شِنه خَزونه دِله. صلوات رساننّه و –ش- چش دَونه شنه اُی بِن. راس که وونه ، وینه یَه تا کله اُی دِله تلو تلو خورنه. فکر هاکرده جن هَسّه. بَترسیَه و لخت و سُخت اِنه درگا ، داد زَنه و از مردم کمک خواینه. مردِم ده که در خواب ناز دَونه با سر و صدای بی‌موقع این کل‌مردی یَکّه خورنه پِرسِنّه تا بَوینن چه بَوه. کل‌مردی-ر- وینه که لخت و سُخت داد زنه و گُنه : آی جن! آی جن ! و حمّوم –ر- نشون دِنه.

مردم، حمّوم سو شِنّه ، از بوم حمّوم  که آبشکه‌ای(نورگیر) به خزانه دارنه ،اِشنه، وینه که یَه تا کله اُی دله تکون تکون خورنه. داد زنّه تیفنگ بیارین تیفنگ بیارین. یه تا شکارچی ماهر تیفنگ اُورنه ، گُنه: بوآرین کنار. نشونه گیرنه زَنه کله وسط. وینه باز تکون تکون خورنه، ایباز تیر زنه به فرقش ولی وینه باز کارساز نَوه. مطمئن وونه که جن هسّه . شِنّه دعاگر ور، از  وه خواینه که با جادو جمبل جنّ رد هاکُنه. دعاگر اِنه حمّوم سر، هر چی ورد خونّه ، وینه فایده نارنه.

جوونی پِدا وونه. شهامت خرج دنه با هزار تا بسم‌الله بوتَن شنه حمّوم دله. خزونه نزیک وونه ، وینه اون کله ، کل‌مردی ،کلاه نمدی هَسّه .

اره جان کل‌مردی ، -ش- لواس در بیارده-و- یاد هاکرده-و- کلاه –ر- ش سر بیره.

By: بهروز شمس پور