خیلی ساده گفتیم :   بابا نان داد     بی آنکه بدانیم ،   بابا برای نان ،  تمام جوانیش را داد

شانه‏ هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را.
دست در دستانم که می‏گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏هایم می‏دود.
در برابر توفان‏های بی‏رحم زندگی می‏ایستی؛ آن‏چنان‏که گویی هر روز از گفت‏گوی کوهستان‏ها باز می‏آیی.
لبخند پدرانه ‏ات، تارهای اندوه را از هم می‏دراند.
تویی که صبوری ‏ات، دل‏های ناامید را سپیده ‏دم امیدواری است. مرامنامه دریا را روح وسیعت به تحریر می‏آید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجره‏های خانه را باران می‏پاشند.
آسمان همواره بوسه بر پیشانی بلندت را آرزومند است.

پدرم روزت مبارک .